⚜️निस्वार्थ ⚜️
एकदा एका राजाने एका कैद्याला फाशीची शिक्षा सुनावली. शिक्षा ऐकून कैदी स्वतःला हरवून बसला. तो बादशहाला शिवीगाळ करू लागला. कैदी कोर्टाच्या शेवटच्या कोपऱ्यात उभा होता. त्यामुळे त्याच्या शिव्या सम्राटाला ऐकू येत नव्हत्या. तेव्हा बादशहाने आपल्या वजीरला विचारले की तू काय बोलत आहेस. यावर वजीर म्हणाले, महाराज, कैदी म्हणतोय, जे आपला राग पिऊन दुसऱ्यांना क्षमा करतात ते किती चांगले आहेत. हे ऐकून बादशहाला दया आली आणि त्याने त्या कैद्याला क्षमा केली. पण दरबारी लोकांमध्ये वजीरचा मत्सर करणारा एक माणूस होता. तो म्हणाला, “महाराज, वजीरने तुम्हाला चुकीचे सांगितले आहे. "ही व्यक्ती तुम्हाला घाणेरड्या घाणेरड्या शिव्या देत आहे. तू हे माफ करू नकोस." त्याचे बोलणे ऐकून राजाला राग आला आणि तो दरबारी म्हणाला, "मला वजीरचे म्हणणे बरोबर वाटले. कारण तो खोटे बोलला असला तरी तो कुणाच्या तरी भल्यासाठीच असतो. त्यात चांगल्याची भावना आहे. तुम्ही कोर्टात येण्यास योग्य नसताना. तुला ताबडतोब हाकलून दिले आहे. "
तात्पर्य :- आपल्या वागण्या-बोलण्यातून नेहमी इतरांच्या भल्याचा विचार करा. ते असत्यही सत्याच्या बरोबरीचे असते जेथे कोणाचे कल्याण किंवा जीव वाचवण्याचा प्रश्न असतो.