⚜️क्षमता⚜️
एका गावात एक आळशी माणूस राहत होता. त्याने कोणतेही काम करत नसे. काहीतरी खायला मिळेल या विचारात तो दिवसभर नुसता बसून राहात असे. एके दिवशी भटकत असताना तो एका आंब्याच्या बागेत पोहोचला. रसाळ आंब्यांनी भरलेली अनेक झाडं होती. रसाळ आंबे पाहून त्याच्या तोंडाला पाणी सुटले आणि तो आंबे तोडण्यासाठी झाडावर चढला, पण तो झाडावर चढताच बागेचा मालक तेथे आला.
बागेच्या मालकाला पाहून आळशी माणूस घाबरला आणि कसा तरी झाडावरून खाली उतरला आणि तिथून पळून गेला. धावत धावत तो गावाबाहेरच्या जंगलात पोहोचला, तो खूप थकला होता. म्हणूनच झाडाखाली बसून आराम करायला लागला. तेव्हा त्याची नजर एका कोल्ह्यावर पडली. त्या कोल्ह्याचा एक पाय तुटला होता आणि तो लंगडा होता. लंगडत चालत होता.
कोल्ह्याला पाहून आळशी माणूस विचार करू लागला की अशा अवस्थेतही या वन्य प्राण्यांनी भरलेल्या जंगलात कोल्ह्याचा निभाव कसा काय राहिला? अजून बळी कसा गेला नाही?
उत्सुकतेपोटी तो एका झाडावर चढला आणि या कोल्ह्याचे पुढे काय होणार हे पाहण्यासाठी तिथे झाडावर बसला. अवघे काही क्षण गेले होते जेव्हा संपूर्ण जंगल सिंहाच्या भयंकर गर्जनेने गुंजले, ते ऐकून सर्व प्राणी घाबरून पळू लागले पण कोल्हा आपला तुटलेला पाय घेऊन पळू शकला नाही, तो तिथेच उभा राहिला.
सिंह कोल्ह्याकडे येऊ लागला. आळशी माणसाला वाटले की आता सिंह कोल्ह्याला मारून खाईल. पण पुढे जे घडले ते विचित्र होते.
सिंह कोल्ह्याजवळ पोहोचला आणि तोंडात मांसाचा तुकडा घेऊन उभा राहिला, तो कोल्ह्यासमोर टाकला. कोल्ह्याने तो मांसाचा तुकडा आरामात खायला सुरुवात केली, थोड्या वेळाने सिंह तिथून निघून गेला.
ही घटना पाहून आळशी मनुष्य विचार करू लागला की देव खरोखरच सर्वशक्तिमान आहे. त्याने पृथ्वीवरील सर्व प्राण्यांसाठी अन्नपाण्याची व्यवस्था केली आहे. मग तो प्राणी असो वा मनुष्य.
तो आपल्या घरी परतला. घरी आल्यावर तो २-३ दिवस अंथरुणावर पडून राहिला आणि वाट पाहू लागला की जसे देवाने सिंहाच्या माध्यमातून कोल्ह्यासाठी अन्न पाठवले होते. तसेच कोणीतरी त्याच्यासाठीही अन्न आणेल.घेऊन येईल. पण तसं काहीच झालं नाही. भुकेमुळे त्यांची प्रकृती बिघडू लागली. शेवटी त्याला घर सोडावे लागले.
घराबाहेर त्याला बाबा एका झाडाखाली बसलेले दिसले. तो त्याच्याकडे गेला आणि जंगलाची संपूर्ण कहाणी सांगताना तो म्हणाला, “बाबाजी! देव माझ्याशी असे का करत आहे? त्यांच्याकडे प्राण्यांसाठी अन्न आहे, परंतु मानवांसाठी नाही.
बाबाजींनी उत्तर दिले, “बेटा! असे नाही, देवाकडे सर्व व्यवस्था आहे. तुमच्यासाठी इतरांसारखे, पण गोष्ट अशी आहे की त्यांना तुम्हाला कोल्हा नाही तर सिंह बनवायचे आहे.
तात्पर्य:- आपल्या सर्वांमध्ये असीम क्षमतांचा साठा आहे,केवळ आपल्या अज्ञानामुळे आपण ते ओळखू शकत नाही आणि स्वतःला कमी समजत इतरांच्या मदतीची वाट पाहत राहतो. स्वतःची क्षमता ओळखा.इतरांच्या मदतीची वाट पाहू नका.इतके सक्षम व्हा की तुम्ही इतरांना मदत करू शकता.