⚜️गुरु कासव⚜️
एका गावात एक वृद्ध राहत होता. त्या वृद्धाने एक कासव पाळले होते आणि त्या कासवावर त्याचा फार जीव होता. दुपारी स्वतःचे जेवण तयार करताना तो कासवाला भिजवलेले हरभरे देत असे आणि रिकाम्या वेळी तो त्या कासवाशी संवाद साधत असे.
मात्र आजूबाजूचे लोक त्याचे कासव प्रेम पाहून हसत असत. एके दिवशी एक परिचित मनुष्य त्याला भेटण्यासाठी आला. तो मनुष्य त्या वृद्धाला म्हणाला तू इतका घाणेरडा प्राणी कशासाठी पाळला आहेस, सोडून दे त्या कासवाला त्याच्या बोलण्याने वृद्धाला खूप वाईट वाटले.
वृद्ध म्हणाला, अरे मित्रा, तू असे बोलून माझ्या काळजाला हात घातला आहेस. त्या कासवाबद्दल माझ्या मनात किंवा स्वप्नातसुद्धा इतके वाईट आले नाही. ते कासव माझ्या गुरुस्थानी आहे म्हणून माझ्या मनात त्याच्याबद्दल खूप आदर आहे. तो माणूस म्हणाला ते कासव तुझा गुरु कसाकाय? त्यावर वृद्ध म्हणाला कासव हे मानवी मनाचे प्रतिक आहे.
कासव आपल्याला हे शिकवते की त्याच्यावर जरा जरी संकटाची चाहूल लागली तरी ते जसे स्वतः चे अंग आक्रसून कवचाखाली जाते त्याप्रमाणेच मानवाने वाईट गोष्टींची जराशी चाहूल जरी लागली तरी त्यापासून लांब राहिले पाहिजे.
तात्पर्य : विश्वातील प्रत्येक प्राणी आपल्याला काही ना काही शिकवण देत असतो.